Water en bodem sturend

Vanaf de eerste ontwerpschetsen zijn water en bodem sturend geweest. De bodem bestaat hier uit potklei, een keiharde laag waar water niet doorheen dringt. Bestaande watergangen en het microreliëf van hoogtes en laagtes worden behouden.

In het lager gelegen middelste deel wordt ruimte gecreëerd om water te bergen en af te voeren naar de Bitse. Het microreliëf vormt, samen met de grondwal en de watergangen, de basis voor de landschappelijke setting.

Vier woonclusters zijn te gast in het landschap en liggen op hoger gelegen delen. Om de bodem en het watersysteem niet te verstoren is gekozen voor lichte bebouwing in hout, zonder heipalen. Dit komt ook tegemoet aan de wens om met biobased materialen te bouwen en in een natuurlijke uitstraling.

Het fijnmazige netwerk van voetpaden sluit aan op bestaande routes en voorzieningen in de omgeving. Zo wordt het landschap onderdeel van de brede leefomgeving. Het grootste deel van het landschap rondom de woonclusters is autovrij.

Noaberschap in gemengde woonclusters

Het gevraagde programma bestond uit 100-120 grondgebonden woningen in traditionele types zoals rijwoningen en twee-onder-een-kap-woningen in verschillende prijsklassen: 30% sociale huur, 30% betaalbare koop en 40% commerciële koop.

Dit vrij traditionele programma is vertaald naar een mix van meer toekomstbestendige woningtypes voor een brede doelgroep: patiowoningen, bebo’s (beneden-bovenwoningen) en verandawoningen. De woningen zijn gepositioneerd rondom een collectief erf en binnen elk wooncluster worden de verschillende woningtypes gemengd.

Door het aantal woningen in de clusters te variëren tussen ca. 10 – 40, ontstaat een schaal die klein genoeg is om elkaar te (her)kennen, maar groot genoeg om elkaar ongedwongen tegen te komen en wordt noaberschap gestimuleerd. Zorgvuldig ontworpen overgangszones tussen openbaar en privé dragen bij aan deze ongedwongen ontmoeting.